Ik heb deze trip gemaakt om even uit mijn comfortzone te stappen en om te ontdekken wat ik nog aan kan, zowel mentaal als fysiek. Het was voor mij niet zozeer een prestatietocht, als wel een belevingstocht.
De omgeving is en ik vaar erin. Dan is het alleen nog maar bewegen, kijken en beleven. Ik was ook vaak met mijn gedachten elders (zo gaat dat als je urenlang peddelt). Buiten ben ik echter veel alerter op de dingen die rondom mij gebeuren. Dan gaat het niet alleen over landschappen, planten, vissen en vogels maar ook over de insecten. Niets mooier dan het observeren van insecten, het liefst nog met een loepje (vrij lastig op de boot). Bijna dagelijks kom ik soorten tegen die ik nog nooit eerder gezien heb. Het zijn vaak wondertjes van bouwwerken met voor mij vaak onverklaarbare, maar blijkbaar functionele vormen.
Dit soort bezigheden is voor mij in de loop der tijd steeds belangrijker geworden; ik kan er soms uren mee bezig zijn. Nog altijd ben ik op zoek naar de zin van het leven, ook al weet ik dat ik die nooit zal vinden. Maar dit is wel een mooi alternatief om, naast mijn vele andere bezigheden, de laatste 25 jaar van mijn leven (het is altijd afwachten natuurlijk) op een plezierige manier door te komen.
Maar ja, als ik mij er te veel in verlies, kom ik natuurlijk geen meter verder in die kajak. Dus toch maar weer doorpeddelen……..
Tijdens deze tocht had ik fysiek af en toe wat moeilijke momenten en ook mentaal soms een dipje, maar over het algemeen ging het prima. Ik had mooie en minder mooie ontmoetingen, zowel met mens als dier.
Genoten heb ik van de avonden en nachten met de altijd aanwezige geluiden uit de natuur. Als het geen wind of regen was, dan waren het de vogels, kikkers of krekels.
Bij aanvang van de tocht had ik 46 kg aan materiaal, eten en drinken in en op de boot. Het was wel even passen en meten, maar het ging er allemaal in en op. Alleen de slaapzak en het slaapmatje waren in aparte zakken achterop de boot gebonden. Ik had, in lang vervlogen tijden, al de nodige ervaringen opgedaan met dit soort tochten. Vorig jaar heb ik een rondje Flevoland gedaan, waar ik mijn eerste kajak(schouder)blessure opliep, maar ook weer mijn meest recente trektochtervaring opdeed. En dat smaakte naar meer…..
Verslag van dag tot dag
Dinsdag 22 juni: ik vertrok rond 10:00 uur vanaf de steiger bij Aquavite. Het was even wennen aan de lage waterlijn en de rem die er op leek te zitten, maar dat wende al snel.
Na 32 km kwam ik rond 17:30 op eiland Zegge aan, in de buurt van Zeewolde. Laatste uren wind pal tegen; 3Bf. Ging al met al lekker. Ik moest bijna een uur wachten bij de Nijkerkersluis omdat ik niet achter een groot vrachtschip mocht liggen.
Lekker rustig hier. Een kampvuurtje was geen optie; het sprokkelhout was iets te vochtig. Bij een volgende trip neem ik toch maar een paar aanmaakblokjes mee…
Woensdag 23 juni: Vlak voor Roggebotsluis is de Kanoclub De Skonevaarders gevestigd, die een erg leuke plek heeft met veel ruimte. Daar heb ik mij aangemeld met het verzoek om er te mogen overnachten. Ik werd zeer gastvrij ontvangen. Deze club heeft 120 leden en doet ook aan trainingen voor jongeren, die vaak aan wedstrijden meedoen. Ze varen met superlichte (11-12kg) en smalle (42cm) bootjes, waarvan mij de naam is ontschoten. Deze supervaarders hebben op het terrein van gebruikt materiaal hun eigen krachthonk gebouwd. Daarnaast zijn er veel recreatieve vaarders, van jong tot oud. Een zeer gemengd gezelschap dus. Ik had erg leuke gesprekken met een aantal leden. Ik kreeg nog een biertje mee als slaapmutsje. Was ik wel aan toe.
De afstand die ik vandaag heb afgelegd is ongeveer 33 km. Het ging voortvarend en sneller dan ik had gedacht.
Donderdag 24 juni: het ging niet lekker vandaag. De kilometers van de afgelopen twee dagen zaten blijkbaar nog in mijn lijf. Onvoldoende hersteld dus. Voelde me moe en slapjes. Heb de vaardag daarom kort gehouden. Ook nog verkeerd gevaren. Ik ben namelijk vóór Schokkerplaat rechtsaf Kattendiep ingeslagen. Het blijft opletten; de betonning is op groot water naast het kompas vaak een onmisbaar ijkpunt. Op de kaart lijkt het gemakkelijk, maar een vergissing is zo gemaakt. Na 4 km varen kwam ik erachter dat ik richting Kampen voer. Ik mocht ook niet doorsteken langs de Kamper en Ramspolplaat, want dan moest ik een natuurgebied doorvaren. Dus dan maar dezelfde weg terug. Toch nog even een tussenstop gemaakt, omdat ik echt op was. De beloning was echter groot, want daar vond ik een als zeldzaam te boek staand plantje, de Zomerfijnstraal (lijkt een beetje op een Margriet of Kamille).
Kamp gemaakt langs de Ramsgeul, baken RAG 25, waar het Zwarte Meer begint.
Vrijdag 25 juni: vandaag het Zwarte Meer afgevaren. Bij Genemuiden eten ingeslagen en via Zwart-Sluis de Arembergergracht opgegaan (met nog een extra slinger van vier km door de Schenkelvaart/Mastenbroekkolk). Op de Beulakerwijde richting Kleine B.Wijde gevaren. Ruim 32 km vandaag.
Op een eilandje tussen B.Wijde en Kleine B.Wijde kamp gemaakt. Ik moest wel heel veel distels rooien om het een beetje bewoonbaar te maken. Er waren houten pallets gedumpt, dus een vuurtje was snel gemaakt.
Tot nu toe is de tocht erg intensief; ik geniet (nou ja, behalve gisteren dan) van het buiten zijn. En het weer is tot nu toe perfect.
Zaterdag 26 juni: vandaag weer een korte dag, omdat het niet zo heel lekker ging; om 14:15 gestrand op de Kluft bij Ossenzijl, na slechts 20 km varen. Bovendien moesten mijn telefoon en de tegenvallende powerblock (slechts 1,5x kunnen laden) opgeladen worden.
Ik moet mijzelf ook weer opladen en neem daarom de zondag als rustdag.
Zondag 27 juni: rustdag dus. Heb ik benut door mij wat meer te verdiepen in de technieken van het (Canadees) kanovaren.
Herbie Bird Kanoschool is namelijk op de Kluft gehuisvest, gerund door twee leuke ondernemers; Arij van der Kooij (spreek uit als “Arie”) en Elisa. Ze kennen Aquavite, mede door deelname aan het jaarlijkse Open Kano Festival aldaar, dat vorig jaar vanwege de Covid-perikelen niet doorging. Elisa gaf vandaag een heel inspirerende les in kanovaren, in dit geval aan een groep die de Elf-merentocht ging varen. Het is technisch nogal een dingetje, heb ik gemerkt.
Ook nog even naar Oldemarkt gelopen om zo ook de benenwagen wat in beweging te houden. Pittoresk dorpje met twee eenvoudige, maar mooie kerken als centraal punt.
Maandag 28 juni: door de rustdag heb ik gelukkig de zondagsdrukte kunnen vermijden, want er waren toen veel dagjesmensen op het water. Vanuit Ossenzijl rechtsaf de Linde opgegaan, achtereenvolgens de Jonkers- Helomavaart, bochtje naar links en dan de Piet Christiaansloot, N.O. Tjeukermeer over, Skatster Rien op, Langweerder Wielen op N.W. Jane (Jaan)sloot op. Bij de J.S.brug kamp gemaakt. Leuke tocht; veel tijd besteed aan het determineren van walkantplanten. Weer vele nieuwe soorten gezien, waaronder tientallen Rietorchissen die op één plek stonden.Beetje regen, weinig wind. Linde was wel wat druk (niets persoonlijks hoor, Linde).
Dinsdag 29 juni: regen bij opbreken. Maar eerst mijn onvermijdelijke havermoutpapmaaltijd. Het is zo stevig dat, na een tijdje afkoelen, er een vrij dik vel op ligt en je de pan kunt omkeren zonder dat het gaat lopen: zo eet ik de pap het liefst. De lepel stuitert nog even op het vel bij de eerste aanval, maar dan is er geen houden meer aan. Lekker hè?
Vandaag vanaf Jaansloot over het Coevorder Meer tot het begin van Grote Bekken. Bij Grote Brekken oostwaarts de Follegasloot in, Tjeukemeer op, koersend op Delfstrahuizen. Maar halverwege het Tjeukermeer zag ik, iets naar het noorden, een eilandje. Erg geschikt voor toekomstige overnachtingen! Veelkleurige grassen, beetje heuvelachtig, gemaaide paadjes en wat zandduinen. Ter plekke heb ik mij tegoed gedaan aan mijn eerste rondje vers gezette koffie. Daarbij een van mijn favoriete lunches klaargemaakt: roggebrood met appelstroop, pindakaas en plakjes kaas. Een vezel en calorieën-boost. En dat dan twee keer. Het kan eigenlijk niet meer zonder; ik merk dat ik wat magerder ben geworden en daarom moet ik proberen op gewicht te blijven.
Wees voorzichtig met appelstroop; het loopt al snel het blikje uit en alles wordt plakkerig. Wel weer goed voor een stevige peddelgreep trouwens….
Na een lange pauze (een uur) was de wind inmiddels toegenomen. (zijwind, 3/4 Bf.) en was het flink werken richting Christiaansloot. Maar ook wel even lekker.
Daarna Z.W. Et Wiede op, die over gaat in Kuunder en Tussenlinde en via Kuinre de Linde weer gevolgd. Dit is een geweldige route! Gisteren het deel van de Linde richting NO gevaren; daar was het heel erg druk, vanuit het Tjeuker Meer is dat de kortste route richting Ossenzijl en Weerribben. Vandaag dus het stille gedeelte van de route gevaren. Echt rustig en wonderschoon. Dit is het mooiste gedeelte van mijn trip tot nu toe. Omdat ik na de pauze, net een beetje droog van de regen, weer een paar plonzen over mijn boot heen kreeg, besloot ik de rest van de dagtrip niet meer uit te stappen. Want in de boot was het een stuk warmer.
Ik was rond 17:30 weer Bij De Stulp, Ossenzijl. Ik schat in dat ik vandaag tussen de 45 en 50 km heb gevaren. En zo voelt mijn lijf het ook……
Morgen blijf ik een dagje staan (weersvoorspelling is ook vrij slecht) om dan weer langzamerhand richting Almere af te zakken……
Woensdag 30 juni: Verregende rustdag op de Kluft. Maar die dag werd toch erg leuk. Veel met Arij van de Kooij gepraat over kajakken en kanovaren. Ook was er een groep vrouwen op de camping die een aantal dagen ging wandelen en kanoën. Dat was door Kim en Jan georganiseerd, in samenwerking met de Herbie Bird-organisatie. Zij doen ook vaak de catering (Pippin Foods) van het kanofestival. Ik vermoed dat een aantal Aquavite-leden deze personen ook wel kent….
Ik mocht mee-eten (uiteraard betaald) en het was heerlijk. Toch nog Waterbuffelvlees mogen proeven (werd ter plekke gerookt). Het was voortreffelijk, zoals ook de rest van de maaltijd (o.a. gerookte zalmmoot). Daarna nog veel meer mensen gesproken. Iedereen lijkt elkaar daar te kennen
Donderdag 1 juli: alles kleddernat in moeten pakken. Vanaf de Kluft richting Z. de Weerribben in. Via ‘t Jurries naar Hamstgracht, die op Roomsloot uitkomt. Dan Noorderdiep. Even Blokzijl aangedaan (boodschappen). Prachtig stadje. Dan door naar Vollenhove. Ook daar uitgestapt (melk vergeten!). Dit stadje is ook zeker de moeite waard om te bezoeken.
Via Kadoelenmeer het Zwarte Meer op. Het koelde wat af en ik had 3-4bft tegen. Kreeg het niet warm, omdat ik niet goed gekleed was. Kon er niet uit dus door naar mijn plek van op de heenweg, Ramsgeul, (baken RAG25), kleine twee uur varen. Ongeveer een half uur voor aankomst op de kampeerplek zag ik het volgende gebeuren: een jonge gans probeerde te vluchten. Ik dacht voor mij, maar al snel bleek het iets anders te zijn. Ze stapte al klapwiekend en roepend over het water maar kwam niet vrij van het water. Na een paar seconden verdween ze plotseling geheel onder water. Ik was enigszins verbaasd en wachtte tot ze weer boven zou komen. Maar er gebeurde niets. De enige verklaring hiervoor was dat ze door een snoek moet zijn gepakt. Ik kon het haast niet geloven. Het duurde even voordat ik het beeld van de verdwenen gans kwijt was. Door maar weer.
Om 18:00 aankomst kampeerplek. Tent opgezet, een tamelijk klamme slaapzak uitgerold, stoeltje uitgevouwen, snel wat brood gegeten en een wijntje gedronken. Wat later ging ik de keuken aan de slag voor een maaltijd (deksel verwijderen van de Coöp-maaltijdsalade).
Het is wonderbaarlijk te merken dat ik, ondanks het soms ongemakkelijk gedoe, het nog leuk blijf vinden. Dat komt omdat er heel veel leuke dingen tegenover staan. Mooi in balans dus…….
Alleen nog mijn voeten warm zien te krijgen: die zitten al drie dagen in nat schoeisel….
Maar dat komt uiteindelijk goed, zodra het weer wat verbetert….
Vrijdag 2 juli: vanaf Ramsgeul naar Pierland gevaren, met twee keer een uur pauze. Rond het Keteldiep ook nog verkeerd gevaren. Ik zag in de verte de Ketelbrug en realiseerde mij toen pas dat ik te veel richting IJsselmeer voer (weer niet voldoende op mijn kompas en de bakens gelet). Daardoor een uur moeten omvaren. Voor de rest ging het voortvarend. Ik kwam om 19:30 aan en had 45 km afgelegd.
Zaterdag 3 juli: op Pierland een rustdag ingelast. Nou ja rustdag; de nacht vulde zich deze keer niet met geluiden uit de natuur, maar met knetterharde muziek. De muziek zelf was prima in orde (house, kan ik wel waarderen), maar het geluidsniveau was erg hoog.
Tip: last van knetterharde muziek in de nacht op een eiland? Oordopjes van brooddeeg maken.
Eerst propjes WC-papier met zonnebloemolie geprobeerd, maar dat werkte niet (is niet compact genoeg). Alsnog vredig in slaap gevallen…
Zondag 4 juli: ik ben weer terug op het thuishonk! Om 9:30 vertrokken vanuit Pierland en om 18:00 stond ik, na 45 km peddelen, op de steiger bij Aquavite. Ik wilde na mijn tweede sessie varen van 3,5 uur (het paard ruikt de stal-effect) mijn tweede pauze op het kleine verborgen strandje (vlak na de Stichtse Brug) houden, maar daar werd ik meteen door een zwerm muggen aangevallen. Snel weer in de boot gestapt en wat gegeten en gedronken. Ik zag de bui al hangen (letterlijk) en dacht nog wel droog aan te kunnen komen.
Maar na vijf minuten varen begon het lichtjes te regenen. Niets aan de hand. Na een tijdje zag ik het flitsen in de buurt van Almere en hoorde ik het licht rommelen. De bui kwam snel dichterbij en het begon steeds harder te regenen. Ik ging aan lagerwal varen vanwege het onweer (leek mij veiliger). Maar heel plotseling begon het ook hard te waaien: 4-5bft. Ik was door de golven en de regen al snel doorweekt. De temperatuur daalde ook. Ik had slechts een T-shirt met lange mouwen aan (weer geen goede voorbereiding dus). Na een half uurtje namen wind en golven af, maar de regen bleef. Een half uur later stond ik min of meer verkleumd op de steiger. In het clubhuis trof ik Friso aan die mij al snel bij de warme kachel zette. Dat was mazzel!
Tijdens deze 13-dagentrip had ik slechts één keer dat ik bijna om ging: dat was tijdens het douchen op Camping De Kluft. Maar met een goed geplaatste hoge steun kon ik het nog net opvangen…
Ik heb vaak vroeg in de ochtenduren wakker gelegen om te kunnen luisteren naar de zang van de merel en de zanglijster, maar bijvoorbeeld ook van de karekiet; dit vogeltje heeft sveel ubtiele variaties in de zang. Verrassend veel koekoeken gehoord en gezien!
Tijdens het varen heb ik genoten van de gevarieerde landschappen die Nederland kent, maar die je vanaf het vaste land niet als zodanig kunt waarnemen.
Zoals al eerder geschreven: de mooiste dagtocht was die over de Tussenlinde en Linde (zie ook dinsdag 29 juni). Mooi meanderend watertje, weinig vaarverkeer, veel waterlelies en andere bijzondere waterplanten. Daar ook veel foeragerende en nestelende Zwarte Sterns gezien.
De Randmeren zijn heerlijke wateren om te bevaren, maar zeker ook om te overnachten op de vele eilandjes die hiervoor geschikt zijn gemaakt. De meeste hebben een kanovriendelijke aanlegkade. Ik kan het iedereen aanraden die een meerdaagse tocht wil maken. Verschillende Aquavite-leden hebben dat ook al veelvuldig gegaan.
Ook Friesland is natuurlijk een geweldig mooi vaargebied, met zijn vele grote meren. Een van mijn volgende trektochten zal dan ook zeer waarschijnlijk over de Friese Meren zijn. Wanneer? We zien wel…..
Nog wat kengetallen: tien vaardagen (drie rustdagen), totale afstand 328 km, langste dagafstand 45 km (2x).
Ongeveer tien keer door een sluis gegaan, geen enkele keer over hoeven te dragen.
En ja, toch twee kg afgevallen…..
Arie Bults