Eindelijk was het dan weer zover. Het jaarlijkse Weerribbenkamp.
Samen met Hidde, Saskia, Robert, Nico, Tanja, Mirjam, Gerda Wouter, Dirk, Wout, Sabrina en ondergetekende hebben we weer “gekanokampeerd” op de camping De Kluft in Ossenzijl.
Op woensdag 22 september 2021 , om 10.30 uur waren Wout en ik bij het clubhuis aan de Sluiskade in Almere-haven. Nog even de laatste kano’s vast sjorren op de trailer en 11 uur vertrokken we richting Ossenzijl. De rest ging vanuit huis naar de camping. Helaas eerst weer langs huis omdat ik de peddels voor in de nieuwe canadees was vergeten. Iets later dan gepland kwamen we aan op de camping. Alle deelnemers hadden inmiddels het kampement opgebouwd. Na de lunch hebben we een rondje van 12 km door de Weerribben gevaren richting Kalenberg. De kerk in Kalenberg was in deze dagen een belangrijke leverancier van koffie en van de ballast verhogende en beruchte of befaamde Blokzijlerbrokken.
We legden daar deze week diverse keren aan.
Het weer zat woensdag geweldig mee. Zon en weinig wind zodat we ook de canadees konden nemen. Totaal drie canadezen en drie kayaks voeren mee. Het was genieten om weer door de slootjes en langs de rietkragen te varen.
Terug bij het kamp, na een drankje en een hapje, werd het tijd voor het diner. Een paar haalden even wat op bij de snackbar en uiteraard werd er ook gekokkereld. Samen gegeten rond de picknicktafel bij de trekkershut van Dirk en mij. Hilariteit alom toen bij het afgieten de macaroni over de grond ging en later in het donker na een struikelpartij de schone afwas in het bos verdween.
Het kampvuur deed zijn werk en als verrassing van de avond waren daar de worstenbroodjes op een spies. Je had het gezicht van de gulle geefster moeten zien toen bleek dat er geen worstjes in de broodjes bleken te zitten. De trefwoorden macaroni en worstenbroodje zijn nu een eigen leven gaan leiden. Dikke pret.
Op de eerste volle dag van het Weerribbenkamp leek opnieuw het weer zich goed te houden.
Het palaver samen met kleine oponthoudjes waren goed voor een vertrektijd die eerder bij elf dan bij de afgesproken tien uur lag.
In opperste stemming koersten we door de mooie Weerribbenwateren richting het zuiden. Het pikken van een terrasje werd steeds aantrekkelijker en de koers werd verlegd naar café De Weerribben, waar je ook een kano kan huren. Eerder waren we daar van harte welkom, maar het vol van “ koffie met appeltaartgevoel” verdween als sneeuw voor de zon. Het café was gesloten, er viel niet te huren en even uit de kano was er ook niet bij. We moesten van de beheerder ophoepelen en hadden volgens de heel onaardige man hier niets te zoeken.
Op een openbaar landje elders, met eigen koffie en snickers, zag het weer er nog beter uit. We voeren die dag nog een stuk door heel smal water waarbij het riet en de takken de snelheid er danig uit haalde, maar van indrukwekkende schoonheid was. Deze donderdag stond er wel behoorlijk veel wind, maar dat is in de Weerribben nooit een probleem vanwege het beschutte karakter van het gebied.
Na het varen hebben we tot ver in de avond in de kring gezeten en alle meegebrachte lekkernijen en drankjes genuttigd. Van koken kwam niets meer terecht.
Op vrijdag hebben we een rondje via het gehucht “ Nederland” gevaren en weer een kopje koffie met wat lekkers erbij op het terras van ‘ t lokaal genuttigd. Totaal 21 km gevaren met iets minder wind dan gisteren. Licht bewolkt en een aangename temperatuur van 20 graden. We boffen weer met het weer.
‘s Avonds met de groep heerlijk gegeten in het restaurant van de camping. Het werd daarna niet laat dit keer. Moe maar voldaan onder de wol.
Op zaterdag zijn de meesten van ons naar Oldemarkt gevaren. Die tocht is zo’n beetje traditie geworden tijdens ons jaarlijkse Weerribbenkamp. Totaal zo’n 18 km er er stond weinig wind. Hidde en Saskia maakten nog een tocht met hun canadees in de Weerribben. Mirjam voer met de rest mee tot de Driewegsluis in de rivier De Linde, waarna ze verder het rondje Rottige Meenthe afmaakte. Wij vanaf de sluis verder naar Oldemarkt. Onze vaste snackbar bleek gesloten dus moesten we opzoek naar een alternatief. Gerda was van de camping komen lopen naar Oldemarkt en dankzij haar verkenning hebben we een nieuw (beter) adres gevonden bij het restaurant “ bij Sem”.
De terugtocht verliep voorspoedig en de club trof elkaar weer op de camping.
De avondmaaltijd werd deels in het restaurant deels al kokkerellend bij de picknicktafel genuttigd. Toen natuurlijk de bonte avond rond het kampvuur. Het was een heerlijke zwoele avond en er stond weinig wind. We hebben weer veel gelachen.
Op zondag zijn Sabrina en Dirk al heel vroeg (7 uur) in de kano gestapt om te genieten van de zonsopgang en de ontwakende natuur waarvan Sabrina een mooie foto maakte.
Over natuur gesproken. Tot onze opluchting zagen we ze op enkele van onze tochten weer vliegen, de ijsvogel, zo’n beetje een must. Geen ijsvogel gezien is altijd een lichte teleurstelling. En hoeveel? Ach je ziet er een weg vliegen en een aantal minuten later opnieuw de opwinding “weer één, maar dat is vast weer dezelfde , ze vluchten steeds weer naar voren. Een ijsvogel gespot op een tak boven het water was wel de mooiste observatie.
Na het ontbijt gingen Saskia en Hidde nog een tocht varen en de rest pakten alle spullen weer in.
Ook Hidde en Saskia spotten vier ijsvogeltjes, een purperreiger in het krabbescheer, een paar roofvogels en zwanen. Wat is het daar toch mooi.
Na een gezamenlijk kop koffie met appelgebak op het terras van De Kluft ging iedereen weer huiswaarts. Het was een geslaagd kanokamp in de Weerribben. Volgend jaar weer!
Dirk, bedankt voor de organisatie (en je inbreng in dit stukje).
Rob H.