Wellicht waren het drukke bezigheden, een Coronabesmetting, een verstuikte enkel na een misstap van een stoepje of de slechte weersvoorspellingen, maar een viertal leden waren onverschrokken en vertrokken voor de geplande Aquavite sluitingstocht op 16 oktober naar de Eilandspolder. Een tocht van 20 km door een gebied dat 1000 jaar geleden is ontstaan nadat er sloten werden gegraven om het water van de toenmalige Zuiderzee weg te kunnen laten stromen. Er zou gevaren worden langs verschillende dorpjes en molens en over oeroud water.
Bij vertrek vanaf de loods rond 09.15 uur was de lucht nog betrokken en miezerde het wat, maar alras kwam onderweg de zon ons verwelkomen, welke de hele dag onze tocht vergezelde, samen met een stevig briesje. We hadden niets te klagen en genoten daarom dubbelop van het zonovergoten water en landschap.
De start aan de kade Westeinde in de Graft bood naast een goede parkeerplek en instapplaats ook een Dixie, zodat een ieder ontlast van overtollig gewicht kon vertrekken. Na, zoals gebruikelijk, enig overleg omtrent de richting waarin we moesten vertrekken, volgden we de blauwe routebordjes voor een rondtocht naar Schermerhorn. Reeds na 10 minuten werden we een sloot in gestuurd, die steeds smaller werd.
Na weer 10 minuten werd de sloot steeds smaller zodat we ons met de peddelbladen aan de kant moesten afzetten om vooruit te (kunnen) komen en na 20 minuten bleek deze sloot ook nog eens dood te lopen. Duidelijk dus een momentje van “foute afslag genomen”. Na weer 20 minuten terugmodderen (letterlijk) bleek dat de palen met route bordjes (ook verderop in de tocht) verdraaid in het water stonden. We hadden dus niet rechtdoor, maar rechtsaf moeten varen op dat kruispunt. Onze tochtleider was dus niets aan te rekenen en dit stuk werd opgevat als een verrassend “avontuurlijk intermezzo”.
Nadien was het puur genieten geblazen, waardoor we slechts aan 1 pauzemoment voor koffie kwamen. Enerzijds doordat we genoten en weinig geschikte aanlegplaatsen vonden en anderzijds om niet nog meer tijd te verliezen vanwege het “avontuurlijke intermezzo”. Hierdoor werd de tocht iets ingekort en kwam deze uiteindelijk toch nog op 18,5 km. Onderweg was het genieten van de omgeving en werden we door het agrarisch deel van de bevolking opmerkzaam gemaakt op de waanzin of realiteit van de dag. Al naar gelang wat je er van kan vinden.
Rond 15.30 uur werd het startpunt bereikt en keken we terug op een geslaagde sluitingstocht. Dank aan de organisatoren.
(Tekst: Wouter en Foto’s: Jan)